1. Στάδια ανάπτυξης της ηπατίτιδας Α στα παιδιά
2. Τυπικές εκδηλώσεις της νόσου σε ένα παιδί
3. Βασικές αρχές της θεραπείας της νόσου
4. Πρόληψη και χαρακτηριστικά του εμβολιασμού

Ηπατίτιδα Το Α είναι μια ιογενής ασθένεια που χαρακτηρίζεται από βλάβη στα ηπατικά κύτταρα. Διανέμεται από τη στοματική κόπρανα από το άρρωστο άτομο. Όλα τα τμήματα του πληθυσμού πάσχουν από αυτή την ασθένεια. Σε πολλές χώρες, ο μεγαλύτερος αριθμός περιπτώσεων είναι τα παιδιά. Και αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς αυτή η ασθένεια ονομάζεται "ασθένεια βρώμικων χεριών".

Στάδια ανάπτυξης της ηπατίτιδας Α στα παιδιά

Όπως και στους ενήλικες, η ασθένεια αναπτύσσεται κυκλικά και συνίσταται σε περίοδο επώασης, προδρομική, ictric και αναρρωτική. Κάθε μία από αυτές τις φάσεις έχει τα δικά της συμπτώματα και τη διάρκεια της.

Η περίοδος επώασης διαρκεί από τη στιγμή που ο ιός εισέρχεται στο σώμα μέχρι το πρώτο σημεία ηπατίτιδας Και στα παιδιά. Αυτό είναι συνήθως περίπου 1 μήνα. Ταυτοχρόνως, δεν παρατηρούνται κλινικές αλλαγές σε αυτή την περίοδο.

Άλλα συμπτώματα εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο σε ένα παιδί η θερμοκρασία μπορεί να ανέλθει σε αριθμούς υποεμφυτευμάτων ή υψηλότερα, υπάρχει αίσθημα κακουχίας, ναυτία, μετεωρισμός, δυσκοιλιότητα, διάρροια, βαρύτητα στο σωστό υποχώδριο.

Μετά από 7-10 ημέρες από μια τέτοια εξέλιξη της νόσου, εμφανίζονται συμπτώματα όπως ο ίκτερος του σκληρού χιτώνα, του μαλακού ουρανίσκου και σε μια μέρα - ολόκληρου του δέρματος. Ταυτόχρονα, παρατηρείται μια αλλαγή στο χρώμα των ούρων. Γίνεται σαν μια μπύρα, εξίσου σκοτεινή και αφρώδης. Όσον αφορά τα συμπτώματα της νόσου όπως η κακουχία, οι δυσπεπτικές διαταραχές, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αυξάνονται.

Όταν εξετάζεται από γιατρό, ανιχνεύεται ένα μεγεθυσμένο ήπαρ, η άκρη του μπορεί να συμπιεσθεί και να είναι οδυνηρή κατά την ψηλάφηση. Υπάρχουν επίσης αλλαγές στις εργαστηριακές παραμέτρους που επιτρέπουν τη διάγνωση της ηπατίτιδας. Αυτό αυξάνει αρκετές φορές το επίπεδο των τρανσαμινασών, της χολερυθρίνης, ειδικά λόγω του έμμεσου κλάσματος. Η ιατρική περίοδος διαρκεί συνήθως περίπου δέκα ημέρες, μειώνοντας σταδιακά τις εκδηλώσεις της.

Στη συνέχεια έρχεται το στάδιο της ανάκαμψης, που χαρακτηρίζεται από τη μείωση των επιπτώσεων της δηλητηρίασης, της όρεξης, της βελτίωσης της συνολικής κατάστασης. Η κίτρινη κατάσταση μειώνεται επίσης. Μακρύτερα Συνολικά, παραμένει στα αυτιά και τους σκληρούς ιστούς.

Η περίοδος ανάκτησης μπορεί να διαρκέσει 2-3 μήνες, κατά τη διάρκεια της οποίας το παιδί έχει ένα διευρυμένο ήπαρ, σε ορισμένες περιπτώσεις τον σπλήνα, καθώς και αλλαγές στον αριθμό των αιμοπεταλίων. Και παρόλο που η κατάσταση του παιδιού δεν διαταράσσεται ιδιαίτερα, παρατηρούνται περιοδικά κοιλιακοί πόνοι και κόπωση κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Ένα παιδί που έπασχε από ηπατίτιδα Α τοποθετείται σε καταχώριση διαλογής με επαναλαμβανόμενες εξετάσεις παρακολούθησης και δοκιμές που έγιναν 3 μήνες μετά την ανάρρωση και 6 μήνες. Συνιστάται να απέχετε από τη σωματική άσκηση και τον αθλητισμό μέχρι την πλήρη ανάρρωση.

Τυπικές εκδηλώσεις της νόσου σε ένα παιδί

Η ιική ηπατίτιδα Α μπορεί να εμφανιστεί σε ήπια, μέτρια σοβαρή και σοβαρή μορφή. Η σοβαρότητα κρίνεται από τα συμπτώματα της δηλητηρίασης, τον βαθμό του ίκτερου και τις εργαστηριακές παραμέτρους. Για το 50% των ασθενών, η ηπατίτιδα Α είναι ήπια, τα συμπτώματα της οποίας εκδηλώνονται με ασήμαντα συμπτώματα καταρράχης, βραχυχρόνιο πυρετό.

Η κίτρινη κηλίδα μπορεί να επηρεάσει μόνο τον σκληρό χιτώνα και το ήπαρ είναι ελαφρώς διευρυμένο. Η γενική κατάσταση είναι επίσης λίγο διαταραγμένη.

Σε ορισμένα παιδιά με μια ήπια πορεία της νόσου, η προδρομική φάση απουσιάζει εντελώς. Το πρώτο σύμπτωμα σε αυτή την περίπτωση είναι η σκουρόχρωση των ούρων.

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αποδείξεων και ασυμπτωματική πορεία της ηπατίτιδας Α, η οποία διαγνωρίζεται μόνο από το εργαστήριο.

Βασικές αρχές της θεραπείας της νόσου

Λόγω του γεγονότος ότι δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί ειδική θεραπεία της ηπατίτιδας Α, πραγματοποιείται παθογενετική θεραπεία, η οποία συνεπάγεται τα ακόλουθα:

1. Διατροφή;
2. Αποτοξίνωση.
3. Χρήση των ηπατοπροστατών.
4. Ο διορισμός των ροφητών.
5. Θεραπεία με βιταμίνες.

Ένας μεγάλος ρόλος δίνεται στην πρόληψη της νόσου στα παιδιά. Περιλαμβάνει δύο κατευθύνσεις:

• πρόληψη εμβολίων,
• ένα σύνολο μέτρων που αποσκοπούν στον τερματισμό του μηχανισμού μετάδοσης του ιού από έναν μολυσμένο ασθενή σε ένα υγιές παιδί.

Πρόληψη και χαρακτηριστικά του εμβολιασμού

Ο εμβολιασμός, ανάλογα με τη χρήση διαφορετικών εμβολιασμών, μπορεί να πραγματοποιηθεί για παιδιά από ένα ή τρία έτη. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιήστε το εμβόλιο GEP-A-in-HAC της ρωσικής παραγωγής, το οποίο είναι βιριόντες αδρανοποιημένοι από φορμαλίνη. Εισάγεται δύο φορές σε 0,25 ml με ένα διάστημα 1 μήνα, με επανειλημμένη χορήγηση μετά από 6 μήνες και επανεμβολιασμό μετά από 10 χρόνια.

Υπάρχουν επίσης εμβόλια από άλλους κατασκευαστές, όπως οι Havriks (Βέλγιο), Vakta (ΗΠΑ), Avaxim (Γαλλία). Η εισαγωγή τους γίνεται μία φορά σε δόση 0,5 ml με επανειλημμένη χορήγηση σε 6-18 μήνες και επανεμβολιασμό σε 10 χρόνια.

Κατά κανόνα, ο εμβολιασμός είναι καλά ανεκτός από τα παιδιά. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί δυσφορία, πυρετός, αλλεργικές αντιδράσεις υπό μορφή εξανθήματος ή κνησμού του δέρματος.

Αυτές οι αλλαγές δεν χρειάζονται ειδική διόρθωση, και μετά από λίγες μέρες αυτοί μεταδίδονται μόνοι τους. Εάν τα συμπτώματα αυξηθούν ή παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν παιδίατρο.

Ο εμβολιασμός κατά της ηπατίτιδας Α δεν είναι υποχρεωτικός εμβολιασμός. Η ανάγκη για αυτές είναι οι ακόλουθες ενδείξεις:

• δυσμενή κατάσταση στην επιδημία, όταν υπάρχουν 12 άρρωστα παιδιά ανά 1000,
• το παιδί έχει ταυτόχρονη ηπατική νόσο (για παράδειγμα, ηπατίτιδα διαφορετικής αιτιολογίας),
• παρουσία αιμοφιλίας,
• στενή επαφή με μολυσμένο ασθενή,
• σε περιπτώσεις όπου σχεδιάζεται η αποστολή του παιδιού σε μια ενδημικά δυσμενής περιοχή.

Ο εμβολιασμός είναι ένας αξιόπιστος τρόπος για την προστασία ενός παιδιού από την ηπατίτιδα Α. Παράλληλα, αναπτύσσεται μια ανθεκτική, μακροχρόνια ανοσία για 10-15 χρόνια. Πραγματοποιώντας τον εμβολιασμό, είναι απαραίτητο να θεωρηθεί ότι η ανοσία θα αναπτυχθεί μόνο σε 3-4 εβδομάδες.

Στις περιπτώσεις που πρόκειται για επείγοντα εμβολιασμό, πραγματοποιείται προφύλαξη από ανοσοσφαιρίνη, που συνίσταται στη χρήση ανθρώπινης ανοσοσφαιρίνης. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική μόνο για δύο εβδομάδες μετά την υποτιθέμενη μόλυνση.

Δεν έχει νόημα η εισαγωγή ανοσοσφαιρίνης σε μεταγενέστερη ημερομηνία, δεδομένου ότι η ασθένεια αρχίζει ήδη να αναπτύσσεται. Η δόση του φαρμάκου είναι 0,75 ml για ασθενείς από ένα έως έξι χρόνια, 1,5 ml - από 7 έως 10 έτη, 3 ml χορηγούνται από τον αρχαιότερο.

Μια ακόμη κατεύθυνση των προληπτικών μέτρων είναι η τήρηση των υγειονομικών και υγειονομικών κανόνων τόσο από τα παιδιά όσο και από τις κυβερνήσεις και τις ιατρικές υπηρεσίες. Αυτά τα συμβάντα θα βοηθήσουν στην αποτροπή εισόδου του ιού στο ήπαρ.

Περιλαμβάνουν τα εξής:

• Βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών των παιδιών,
• η εφαρμογή της ικανότητας του παιδιού να χρησιμοποιεί καθαρό πόσιμο νερό και το ίδιο τρόφιμο,
• να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν δεξαμενές και δεξαμενές που συμμορφώνονται με ρυθμιστικούς δείκτες,
• θα πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκδήλωση λοίμωξης από τους γιατρούς και την υγειονομική υπηρεσία,
• ο εμβολιασμός των ομάδων κινδύνου για την ηπατίτιδα Α πρέπει να διεξάγεται συστηματικά.

Τα παιδιά, από την πλευρά τους, θα πρέπει να τηρούν αυστηρά τους κανόνες της προσωπικής υγιεινής, οι οποίοι δεν επιτρέπουν τη μόλυνση να εισέλθει στο σώμα και να προκαλέσει βλάβη για πολλούς μήνες. Οποιαδήποτε ασθένεια είναι πιο εύκολο να αποφευχθεί παρά να θεραπευτεί.